Mijn inspiratiebronnen
Iedereen heeft ze, inspiratiebronnen die hun drijven tot grootse dingen.
In deze blog wil ik jullie vertellen over een aantal van mijn grootste bronnen van kracht, moed, en inspiratie. Daarin zal ik beginnen met iets wat eigenlijk weinig te maken heeft met deze ziekte. Dit is namelijk iemand uit de paardenwereld, ik heb twee grote voorbeelden hierin:
- De eerste is Gawani Pony boy of ook wel Kevin Morrel. Deze man beschrijft in mijn favoriete boek het Native American Natural Horsemanship. Toen ik dit boek voor het eerst las ging er werkelijk een wereld voor me open. Om zo met je paard om te gaan, vanuit zo'n standpunt en harmonie. Dat is voor mij nu nog de enige manier. Een wijs en truely admirable man!
- De tweede is Gerrit Simmelink, deze man is van Paardenopvang Achterhoek. Ook hoe hij met paarden omgaat, hoe hij ze in de ziel kijkt en ze tegemoed komt met pure liefde is iets heel bijzonders. Via deze opvang neemt hij dieren onder zijn hoede die om wat voor rede dan ook niet meer bij hun huidige eigenaar kunnen blijven. Hij gunt ze alle tijd, verzorging en liefde om weer een heel dier te worden en de juiste match voor ze te vinden. Mijn pony Kadaj komt van deze opvang af, ik ben ze eeuwig dankbaar!
Dan gaan we nu naar de bronnen die WEL alles met deze ziekte te maken hebben.
Hieronder vallen een aantal groepen op facebook die zijn toegewijd aan Colits en Crohn. Je kunt op deze plekken zo ontzettend veel steun ontvangen! Iedereen op die groep weet min of meer waar je doorheen gaat, mensen zijn begripvol en steken je een hart van goud onder je riem. Als je ergens mee zit, iets niet snapt, ergens onzeker over bent of ervaringen wilt horen, zit je in die groepen op de juiste plek. Het heeft mij, vooral in het begin van mijn diagnose, ontzettend geholpen. Ik wist namelijk niet wat 'de norm' was in veel dingen, al die etiketjes van die pillen, al die vaktermen en noem het maar op. Er was altijd wel iemand die je een antwoord kon geven, en zo niet.. Dan kwamen er zo veel lieve en troostende berichtjes binnen, om eerlijk te zijn zullen alleen deze mensen je echt begrijpen.
Buiten facebook is er dan nog Instagram, en daar heb ik een hele bijzondere dame 'ontmoet'.
Ze plaatst heel openlijk foto's en informatie over haar leven met een ileostoma. Eerst schrok ik hiervan, wow, iemand die dat zomaar online durft te zetten! Maar wat een vrouw, een echte powervrouw. Zo positief als ze is maakt ze echt wat van haar leven, en die stoma maakt haar niks uit. Toen ik dit zo zag bij haar ging er bij mij een vuurtje branden, dit wil ik ook, ik wil ook weer positief worden en vechten voor een goed leven!
Dit zijn op dit moment mijn grootste inspiratie bronnen om door te gaan en niet op te geven, hoe moeilijk en zwaar die strijd soms ook is. Blijven proberen, en ook proberen om dingen te doen waar ik plezier in beleef, zoals de omgang met mijn paarden!